Serkan Arslan yazdı…
Sürüden ayrılmak yürek ister.
Eğitimli olmak yürek ister.
Farklı olmanın, yanlış olmadığını haykırmak yürek ister.
Bilgili olmak ve yanlışsız durmak yürek ister.
Kalabalık içinde ben varım demek yürek ister.
Başkasının mağduriyetine bu yanlıştır demek yürek ister.
Dünya yazı tarihi itibariyle yalnızca 250 yıl savaşsız kalmış. Binlerce yıldır savaşmanın verdiği hiç mi yorgunluk olmadı? Hayır.
Nedeni çok kolay. Zira canlılığın ortaya çıktığı milyonlarca yıl evvelce süregelen bu üstünlük uğraşı hiç bitmeyecek. Omurgalılar ile sürüngenler ortasında ki üstünlük eforu mutasyona uğrasada fıtratı hala varlığını sürdürüyor. Yalnızca düşman olduğu için değil, gelişimini sürdürebilmek için erkin buna her vakit muhtaçlığı olacaktır.
Ama bu sürüngenler içinde omurgalı ve onurlu bir ömrü sürdüren beşerler vardır. Var olmaya da devam edecektir.
Düşman değil öteki olmak; savaş kazanmak gayesiyle yapılmaz, bilakis savaşın daima olması istenir. Toplumdaki hiyerarşinin sürmesi lakin yoksulluk ve cehalet temeli üzerinde sağlanabilir. Savaş başlatma uğraşı her vakit için, asıl olarak, toplumu açlığın eşiğinde tutmak için planlanır. Savaş, hâkim küme tarafından kendi vatandaşlarına karşı yürütülür ve bu savaşın emeli zafer kazanmak değildir. Bilakis toplumun mevcut yapısını sağlam tutmaktır. George Orwell.
Onurlu insanların kendi yolları vardır. Kendine ilişkin metotları ile insanlığa umut olurlar. Kitleleri peşinden bu türlü sürüklerler. Hiç denenmemiş yolları ile bu dünyaya ışık tutanlar, güneşi en karanlık vakitlerde bile ufukta yüceltirler. Bugün size Savaşa taraf değil karşı olan Ali’nin efsanesini anlatacağım. Doğum ismi Cassius Marcellus Clay, beyaz beşerler ortasında yaşayıp, bende varım diyerek dünya şampiyonu oldu. Bir siyah derilinin şampiyonluğunu dünya yeni yeni hazmetmek başlamışken hiç beklenmedik bir olaya daha imza attı. Şampiyon olduktan tam iki gün sonra
İslamiyet’i seçtiğini duyurup Muhammed Ali ismini aldı ve üst üste 9 maça çıktı. Hepsini nakavt yaparak kazandı.
Hayatı boyunca 61 maça çıktı ve yalnızca 5 kere mağlup oldu. Ancak Onu unutulmaz ve efsane yapan Vietnam halkının köşesinde salladığı yumruklarla ABD’yi nakavt etmesiydi. ABD onu askere alınması için davet ettiğinde bunu reddetti. Onu gösterişli bir şampiyonluğa taşıyacak ve ABD kahramanı olarak vitrine koyacak bu senaryoyu reddetti. Önünde duran gelecekte 5 yıl mahpus ve binlerce dolarlık para cezasının yanında birde bütün unvanları geri alınacaktı. Zenci bir boksör ismini o vakte kadar hiç duymadığı bir ülkenin insanları için bütün toplumsal kimliğinden vazgeçerek tam manasıyla insanlığa adanmış bir yola çıktı.
Bu durum insanlığın berbatlığa karşı en büyük boks karşılaşmasıydı. Tahminen önüne koyulan harika serveti kabul etmesi gerekirdi lakin Kelebek adam insanlığa olan inancını tercih etti. 1970 yılında Amerikan halkının neredeyse yarısı bu savaşın durması için sokaklara dökülüp hareketler yaparken Muhammed Ali sokaklarda, üniversitelerde, meydanlarda “Savaşa hayır” konuşmaları yapıyordu. Ali, savaşta bir taraf seçmek yerine savaşın tarafları kim olursa olsun karşısında duruyordu. Savaşın karşısında duran siyah mavi bir kelebek olarak kanat çırpıyordu. Vakit onu galip çıkardı. ABD Vietnam’dan mağlup ayrıldı. 32 yaşına geldiğinde boks için orta yasta olmasına karşın unvanını geri almak için yeni şampiyon George Foreman ile savaşmayı seçti ve tekrar kazandı.
Artık Kelebek ari üzere sokmayı da başarmıştı. Tam 7 yıl daha dönüşmeye devam etti. Sıhhatine kıymetli ölçüde ziyan vermesine karşın inanmaya devam etti. Bugün dünyanın en büyük sorunu olan ikna edilmiş taraflar yerine kendine inanan insanların sayısının meşhur olunacak kadar az olmasıdır. Savaşa hayır demek yerine güçlünün yanında olmaya ikna edilmiş kitleler, mağlup olunca kendi çıkarına olacağı için güçlü olanın yanında yer almaya ikna edilmiş kitleler var. Ancak Savaşa hayır diyenlerin sayısı yok denecek kadar az. Muhammed Ali 1996 yılında Parkinson hastalığına karşın olimpiyat sıkıntısını yakmasıyla insanlığa olan inancını zafere ulaştırmıştı. Zafer ona inananlarındır güya onun için söylenmişti.
Bugün dünyada savaş hala sürmekte ve neden diye sormuyorum. Zira inanç sıkıntı yoldur ve ikna edilmiş insanların çıkarları daha kuvvetle istenmektedir. Artık bir düşünün her şeyi olan bir adam neden hiç bilmediği bir savaş için bir hiç olmayı seçer. Ve siz neyi seçiyorsunuz?